Ignacy Łopieński w Muzeum Narodowym w Warszawie na wystawie, której nie było w 1939 roku

Od 5 grudnia 2019 do 16 lutego 2020 miłośnicy sztuki mają okazję oglądać niezwykłą ekspozycję. „Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński (1865–1941) – odnowiciel sztuki graficznej” zagościła w Muzeum Narodowym w Warszawie. To pierwsza tak obszerna wystawa dzieł artysty.

Ignacy Łopieński (1865–1941) – grafik, malarz i medalier

Wystawa przedstawia sylwetkę polskiego grafika Ignacego Łopieńskiego, który śladem wielkich poprzedników znaczną część swojej twórczości poświęcił grafice warsztatowej (autorskiej). W początkowym okresie słynął z reprodukowania w technice akwaforty dzieł polskich malarzy, przede wszystkim tych działających w środowisku monachijskim, gdzie sam studiował.

Wykształcenie uzupełniał we Francji. Łopieński, oprócz grafiki autorskiej i reprodukcyjnej, uprawiał także grafikę użytkową i ekslibris. Jako członek słynnej warszawskiej rodziny brązowników zdobył umiejętności także w tej dziedzinie: tworzył projekty medali i rzeźby. Sztuka graficzna stała się jednak głównym polem jego działalności. Przez polskich historyków sztuki okrzyknięty został „wznowicielem polskiej grafiki”, jej koryfeuszem, „apostołem i odnowicielem sztuki graficznej”.

Niepodległy artysta

Z chwilą odzyskania przez Polskę niepodległości zaczęto tworzyć nowe struktury administracji państwowej i organizacji społecznych, w tym artystycznych. Łopieński został członkiem Zawodowego Związku Artystów Grafików Polskich oraz aktywnie włączał się w starania nauczycieli, dążących do zwiększenia roli nauczania rysunku w procesie kształcenia młodzieży. W końcu lat 30. XX wieku kierował założoną przez siebie Szkołą Malarstwa i Sztuki Rysowniczej, mieszczącą się w gmachu warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.

W okresie międzywojennym Łopieński nadal chętnie uprawiał grafikę portretową. Utrwalał wizerunki wielkich Polaków, które miały pełnić także funkcję edukacyjną jako graficzne pomoce dydaktyczne. Wykonał wtedy przedstawienia współczesnych mu prezydenta Mościckiego i marszałka Piłsudskiego. Ukazywał także widoki polskich miast, w tym rozwijający się port w Gdyni, który stał się oknem na świat młodego państwa. Grafiki te miały do spełnienia zadania państwowotwórcze, które stawiano sztuce w niepodległym państwie.

Wystawa, której nie było

Ukoronowaniem dokonań artystycznych Łopieńskiego miała być jubileuszowa wystawa monograficzna w Muzeum Narodowym w Warszawie, na którą artysta przekazał obszerny zespół grafik, studiów rysunkowych i matryc graficznych z okazji jubileuszu  50-lecia  pracy  twórczej. Wernisaż planowany był na jesień 1939 roku, jednak wybuch II wojny światowej zniweczył te plany.

Prace Łopieńskiego znajdujące się w Muzeum Narodowym w Warszawie, wraz z innymi grafikami i rysunkami zapakowanymi do skrzyń, zostały wywiezione z Polski po upadku powstania warszawskiego w październiku 1944 roku. W roku 2014 odzyskano prace przygotowane na jubileuszową wystawę. Fakt ten stał się impulsem do przygotowania obecnej ekspozycji.

Na obecnej wystawie obejrzeć można ponad 130 dzieł Ignacego Łopieńskiego zestawionych z pracami artystów mu współczesnych. Jej kuratorem jest Piotr Czyż (Gabinet Rycin i Rysunków MNW). Ekspozycję dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Naro­dowego w ramach Programu Wielolet­niego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2022. Wystawie towarzyszy program edukacyjny.

Zapraszamy!